SEVGİNİN EL İZİ; PAYLAŞMAK…

Kalbin yüce bir nasibidir sevgi. Sıcacık bir mevsimde yaşadığını anlatır, hatırlatır kalbe. Sevginin,  ete kemiğe bürünen, görünen, iz bırakan  hâli ise paylaşma duygusudur. Paylaşmaktan yana nasibimiz yoksa, muhtemelen sevgisizlik, merhametsizlik zabtetmiştir kalelerimizi… 

      Hepimizin  duyduğu, bildiği  bir dua var; ”Allah’ım verdiğin nimetlere bin şükür, olmayanlara da ver….”  Bu dua’nın birinci yarısına  evet  ama ikinci yarısı  beni  rahatsız etmiştir, hep... Allah’a  iş tayin ediyoruz gibi bir durum, hâşâ. Bilelim ki Allah, bir kısım kullarının rızkını, huzurunu, mutluluğunu başka kullarına emânet eder ve onların eliyle verir.. Dünya  imtihanının en hassas farkındalığıdır bu. Allah’ın nasip ettiği nimetleri paylaşmaktan daha kıymetli şükür olabilir mi?  Ellerde can bulmalı sevgi, şükür… 

         Bunun  o kadar çok yolu var ki…Sadaka, sadaka-i cariye, fitre, zekat vb. emr-i ilâhiler karşılıksız paylaşmanın el izleri…Sadece bunlar değil elbette; bilgisini de paylaşmalı insan. Mutluluğunu, sağlığını, gençliğini, sohbetini, güler yüzünü, güzel sesini, diktiği ağacı, zamanını, gölgesini da paylaşmalı, hem de tüm canlar, canlılar için…Kalbimizin, dilimizin, bitiremediği cümleleri,  duyguları, düşünceleri çoğu zaman ellerimiz tamamlar, tamamlamalı. Bu yüzden izin verelim ellerimize, sevgi dağıtsın… 

         Öte yandan sadece ‘ iyi ki var’lara şükretmemeli  insan.  ‘İyi ki yok’lara da şükretmeli . Zira yok olanda da hayır vardır. Hüzne de, hüznü verene de şükür bu yüzden… 

          Cennet; Allah için paylaştıklarımızın, sabrın karşılığıdır. Cennet kapılarının  cömert  ellerin parmak izleriyle dolu olmasının başka ne anlamı olabilir ki… 

     Uzaklaşırsa kalbimiz sevgiden 
     Geride  kederden iz kalır 
     Ayrıldıkça dizimiz dizlerden 
     Geride sadece yalnızlık kalır.