Şehit Komando Er Murat Akman’ın son mektubu!

Şehit Komando Er Murat Akman,  doğduktan bir kaç ay sonra çöp bidonuna bırakılmış ve çocukluğunu yetimhanelerde geçirmiştir. Askerlik için yetimhaneden ayrıldıktan sonra yetim çocuklara yardım etmeye devam ederek tüm maaşını yetimlere bağışlamış bir askerdir.

Murat Akman, katılacağı her operasyondan önce geri dönmeme ihtimali olduğu için bir mektup kaleme alarak o anki düşüncelerini yazarmış ve yazdığı mektubu bölüğündeki bir askere Şehit olmadan açılmaması şartıyla teslim edermiş.

Murat Akman, mektubu teslim ettiği bölük arkadaşından, operasyon’da Şehit olursa mektubunun yetimhane’de beraber büyüdüğü gazeteci arkadaşına teslim edilmesini istemiştir.

Şehit olduktan sonra Akman’ın mektubu bölük arkadaşı tarafından bir medya grubunda çalışan gazeteci arkadaşına ulaştırılmıştır.

Gazeteci arkadaşı mektubu okuduktan sonra Murat Akman’ın mektupta ki isteği üzerine mektubu gazetede yayınlamıştır.

Şehid’in yazdığı mektubu paylaşmak için gazetenin ödediği meblağ arkadaşı tarafından beraber kaldıkları yetimhaneye bağışlanmıştır.

Şehid’in yazdığı bu mektup Bölük filmine de konu olmuştur. Filmi izleyenler mektubu okuyunca hemen hatırlayacaktır.

Şehit Komando Er Murat Akman’ın Mektubu 1996

Bu yazı bir komanda er mektubudur ve siz bu mektubu gazeteden okuyorsanız ölmüşüm demektir. Bir ailem olsaydı bu mektubu onlara yollamak isterdim ama yok.

Size koğuştaki ranzamdan yazıyorum. şu an etrafımda Adana, Ağrı, Sivas, Edirne, Diyarbakır, Ankara, Antalya, İzmir, Urfa, Trabzon… Türkiye’nin dört bir yanından birbirini tanımayan ama birbirlerinin canını korumaya yemin etmiş bir sürü asker var. birazdan operasyona gideceğiz, tek dileğimiz kayıp vermeden geri gelmek.

İlerde ölürsem eğer diye bir mektup yazmak çok zor. aklına getirmek istemez ya insan ölümü, hani her zaman bir umut vardır ya. askerliğim bittikten sonra yırtıp atacaktım bu mektubu ama şu an okuyorsanız yırtamadım demektir. zaten pek de kalem tutmaz elim. silah tutmayı daha iyi bilirim. sizi korumam için siz öğrettiniz silah tutmayı.

Tuhaf olan siz bu mektubu okurken ben neden öldüğümü bile bilmiyor olacağım. ya bir mayına bastım ya da yediğim bir kaç kurşun. bileniniz var mı ben nasıl öldüm ?

Kışlada her televizyona bakışımda birbirinizi öldürdüğünüzü birbirinizin canını yaktığınızı gördüm. müziğin sesini çok açtı diye komşusunu vuranlar. gücü kadına yetenler. cebindeki on lirası için adam vuranlar. kız arkadaşına baktı diye alayını bıçaklayanlar.

Bileniniz var mı ben kimi korumak için öldüm?

Eti az pişti diye garsona çıkışan adam; sen rahat uyu diye kurşunlar başımın üstünden geçerken ben dağda her bulduğumu kesip yedim.

Arabasını solladılar diye levyesini kapıp arabadan inen adam, beni bir çöp bidonuna atıp giden anam; söylesene ben kimin için öldüm?

Yetimhanede ve askerde en güzel şeyin ekmeğin bölmek olduğunu öğrendik biz. peki size neyi bölmeyi öğrettiler?

Sizi önce Allah’a sonra birbirinize emanet ediyorum. ben sizden razı oldum Allah da sizden razı olsun.